هنر طراحی مرحله- یادداشتی بر فن کست آرنو آذر

طراحی مرحله از آن مفاهیمی بود که با خواندن های پراکنده ای که داشتم برایم مبهم باقی مانده بود. در واقع توی تعاریف دم دستی، آن قدر حوزه اش را گسترده می کنند که آدم با خودش فکر میکنم" خب این که شد کل گیم دیزاین!". فن کست آرنو آذر، خیلی به فهم بهتر نقش طراحی مرحله توی طراحی بازی کمک می کند و پیشنهاد های جالبی هم برای یادگیری بهتر طراحی بازی مطرح می کند. در ادامه، بخش هایی که توی این پادکست برایم جالب بود را می نویسم.

نکته ی اول درباره ی تعریف طراحی مرحله بود. شاید بشود گفت، طراحی مرحله، ساختاری را تعیین می کند که در آن عناصر مختلف طراحی بازی کنار هم قرار می گیرند؛ نحوه ی مرتبط شدن روایت، محیط، مبارزه ها، ماموریت ها و...از این جهت می توان گفت طراحی مرحله با تمام بخش های طراحی کل بازی در ارتباط است. آذر برای توضیح طراحی مرحله، تعبیر جالبی به کار برد و توضیح داد که اگر فرض کنیم بازی، یک پارک باشد، طراحی مرحله شامل طراحی مراحلی می شود که بچه ها در مواجهه با پارک طی می کنند. مثلا این که اولین وسیله ی بازی که بچه ها با آن مواجه می شوند چیست یا این که بعد از سر خوردن از سرسره، با چه وسیله ای رو به رو می شوند و... طبیعتا همه ی این موارد باید طوری کنار هم قرار بگیرند که اولا قابل استفاده باشند (یعنی نحوه ی کار کردن با وسایل بازی و حرکت در پارک مفهوم باشد)، دوما جریان و فراز و نشیب مناسبی را فراهم کنند. به طور خلاصه روند سختی و دشواری، راهنمایی ها برای حرکت در مسیر، فعالیت هایی که کنار هم قرار دارند و... به شکلی باشند که روند یادگیری بازی ها، انجام آن ها، تمام کردن یک فعالیت و حتی استراحت مابین فعالیت ها، ریتم مناسبی را ایجاد کنند  و تجربه جذابی را خلق کند.

نکته ی جالب دیگری که توی این فن کست گفته شد ارتباط بین طراحی بازی (به طور خاص طراحی مرحله) با هنر بود. آذر معتقد بود که دید طراحی بازی تا یک جایی به بازی کمک می کند اما از یک جا به بعد اتفاقا کار را خراب می کند و طراح نیاز دارد که نگاه هنری به طراحی بازی داشته باشد. میگفت این کار باعث می شود که طراح بتواند با اعضای تیم هنر تعامل بهتری داشته باشد؛ بین ایده هایش وحدت ایجاد کند، رفرنس های بهتری معرفی کند و بتواند کاملا دیدگاهش را به آرتیست های پروژه منتقل کند. پیشنهادش این بود که طراحان بازی درباره ی حوزه ی متنوعی به طور خاص معماری، فیلمبرداری و فیلمنامه نویسی، روایت، تاریخ و ... مطالعه کنند و از این حوزه ها در طراحی بازی کمک بگیرند.

جالب بود که میگفت توی دوره ی تحصیلش در رشته ی طراحی بازی، که در دانشگاه هنر سان فرانسیسکو گذراند، تعداد زیادی از واحدهایشان واحدهای هنری بودند؛ مثلا مبانی رنگ، پرسپکتیو، فیلمنامه نویسی و سینما از درس هایی بود که گذرانده بود. یک درس جالب دیگر، تحت عنوان "rapid prototyping" داشتند که در هر جلسه باید یک بازی را با هر روشی در مدت زمان کوتاهی پروتوتایپ می کردند. منظور از بازی، یک پروژه ی  بزرگ نیست، حتی ممکن است فقط پروتوتایپ یک مکانیک تمرین شود، نکته ی مهم فقط این است که یک محصول سرگرم کننده در مدت کوتاهی پروتوتایپ شود. به نظرم ایده ی کلی کلاس فوق العاده جذاب بود! یک دوره ی آنلاین مشابه در کورسرا پیدا کردم که شاید برای فهمیدن بهتر این فعالیت کمک کند.

نکته ی پایانی جالب برای من این بود که آذر می گفت همیشه در کنار پروژه ی اصلی روی یک سری پروژه ی شخصی هم کار می کرد و قبل از خواندن رشته ی طراحی بازی در دانشگاه، همیشه این پروژه های کوچک، پروژه ی بازیسازی بودند اما بعد از دانشگاه اتفاقا تلاش می کند که این پروژه ها از حوزه های دیگر باشند؛ مثلا فیلمنامه می نویسد،  کمیک طراحی می کند، عکاسی می کند و... خلاصه کارهایی که به طور مستقیم بخشی از فرایند ساخت بازی نیستند اما به او به عنوان یک طراح مرحله کمک می کنند.

در کل پادکست هم درباره ی کلی بازی از زاویه ی دید طراحی مرحله بحث شد و کتاب های جالبی هم توی این حوزه معرفی شد. این پادکست و لینک منابع را در اینجا بشنوید و ببینید!