سیاه مشق شیوه ای از خوشنویسی است که در ابتدا به دلیل کمبود کاغذ برای تمرین خوشنویسی ایجاد شد و در آن خوشنویس با نوشتن برخی حروف، کلمات و جملات بهصورت تکراری یا متقاطع، کمپوزیسیون ویژهٔ خود را خلق میکند. در سیاه مشق ایجاد یک فضای منحصر به فرد برای هنرمند بیش تر از انتقال مفهوم شعر یا جمله نگارش شده اهمیت دارد
وقتی که اشکال یا فضا explicit نیستند اما ظاهرا وجود دارند، یعنی می توانیم آن ها را ببینیم علی رغم این که نمی توانیم آن ها را ببینیم!، می گوییم آن ها implied اند.